Donald W. Winnicott był jedną z ciekawszych osobowości w historii psychoanalizy. Chociaż działał w ramach Brytyjskiego Towarzystwa Psychoanalizy nie identyfikował się z żadną z dominujących tam ideologii terapeutycznych: ani ze zwolennikami Anny Freud, ani z "wyznawcami" Melanii Klein. Chociaż wiązały go mocne osobiste i teoretyczne związki z Klein, pozostawał wobec niej niezależny i krytyczny. To właśnie on dał początek frakcji niezależnych w brytyjskim Towarzystwie.
Dla Winnicotta metaforą terapii była opieka matki nad dzieckiem, niemowlęciem, wspólna zabawa - pobudzająca kreatywność człowieka, jego wolność i niezależność. W wielu punktach odszedł od tego, czym psychoanaliza była dla Zygmunta Freuda i Melanii Klein. Jego niezaprzeczalnym wkładem w praktykę i teorię psychoanalizy pozostaje oryginalne rozumienie rozwoju dziecka i kontaktu matka -dziecko.
Rozwój teorii Winnicotta w cyklu jego życia osobistego opisuje Adam Phillips w ciekawej książce Winnicott (IMAGO, 2013).
Zapraszam na stronę Gabinetu:
gabinet.imago@gmail.com
tel. 888 867 115
 |
| Fot. autora, prawa zastrzeżone. |
