Już parę razy podejmowałem tutaj temat badań nad psychoterapią. Z jednej strony trzeba zauważyć trudności metodologiczne tych badań - problemy z ich trafnością i rzetelnością, z drugiej zaś strony warto mieć świadomość przeceniania w obecnej kulturze faktu bycia "naukowym", "naukowo uzasadnionym", "opartym o dowody". Druga uwaga odnosi się szczególnie do faktu historycznie zmiennych kryteriów naukowości i metodologicznej poprawności.
Pomimo tych zastrzeżeń warto przyznać, że psychoterapię się bada i te badania coś pokazują. Nie można ich wyników przeceniać, ale też nie można ich łatwo odrzucać.
Tym razem chciałem zarekomendować przegląd badań nad psychoterapią psychodynamiczną zaburzeń osobowości przedstawiony w rozdziale autorstwa Falka Leichsenringa w książce Psychoterapia psychodynamiczna zaburzeń osobowości (Wyd. UJ, 2013). Jakie wnioski można wyciągnąć z tego przeglądu badań? Po pierwsze, że metody badań psychoterapii są bardzo różne i nie zawsze można porównywać otrzymane rezultaty. Po drugie, że psychoterapia psychodynamiczna, szczególnie długoterminowa interpretacyjna (ekspresywna) psychoterapia psychodynamiczna, jest skuteczna w leczeniu większości zaburzeń osobowości. Trzeci wniosek: zmiany uzyskane dzięki wspomnianej terapii, utrzymują się długo po jej zakończeniu. Po czwarte: psychoterapia psychodynamiczna, szczególnie nastawiona na analizę przeniesienia (TFP), bywa w wielu aspektach skuteczniejsza od terapii behawioralnej, a także specjalnej dialektycznej psychoterapii behawioralnej. Wniosk ogólny: długoterminowa psychoterapia psychodynamiczna, używająca zarówno metody wspierania, jak i interpretowania, jest skuteczną i być może najlepszą formą leczenia zaburzeń osobowości.
Zapraszam na stronę Gabinetu:
gabinet.imago@gmail.com
|
Obraz St. I. Witkiewicza, zdj. pobrano: fineart |